SEVGİLİ GÜNLÜK / SÜRPRİZ :)

Gezi notlarıma biraz ara verip günlüğümü yazmanın vakti geldi sanırım. Bir sürü şey biriktirdim ama asıl bugün bir sürprizim var :)
Upuzun, sıcacık, huzur dolu günlerden sonra yine işyerindeyim. Bu cümleden anladığınız gibi yıllık iznimdeydim :) 

Bu sene bir değişiklik yapıp, kültür turuna katılalım istedik ve tuttuk İtalya'nın yolunu. Ne kadar fazla yer gezdiren tur varsa onu bulup katıldık, aman pek de iyi ettik!!!

Arkadaş Temmuz ayında, 40-45 derece güneş altında, birbirine yapışık binaların bulunduğu fakat rüzgar esintisinden bir zerre nasiplenmeyen İtalya'da, birer gece kalmalı olarak, insanın dayanma gücünün ne kadar olduğunu ispat etmek istercesine gezdik durduk.

Size tavsiyem; az ve öz gezdirecek turlar tercih edilmeli, ucuzluktan mal kaçırmıyoruz ya, bir dahakine de diğer yerleri gezeriz değil mi ama. Şimdiki aklım olsa; Venedik, Floransa, Milano üçgeni tam benlik :)

Neyse efendim zaten İtalya hakkında epeyce yazı yazacağım da, şu ufak notu gezi yazılarımda belirtmeyeceğim.

Neden bu kadar çok yoruldum. hatta bir ara Tanrıya sığınıp kendimi bir kilisenin bahçesine atarak, sevgiliye;

-"Aşkım sen git gez, istersen İtalyan kızlarına bak ama beni biraz burada bırak, dinleneyim nolurrr" diye yalvardım acaba :)

(Bu arada sevgili gerçekten beni uzun bir süre yalnız bırakıp tek başına gezdi, gelince de içmem için bana su aradığını anlatıp durdu, yemedim tabii, acısı daha sonra çıkarılacaklar listeme ekledim bile, duy ey sevgiliiii)

Neyse konuyu karıştırmayım, bu yorgunluğun nedenini, İtalya'yı bitirip, Bodrum, Datça yapıp eve döndükten sonra anladım, bize miniminicik bir arkadaşta eşlik etmiş çünkü. Evet bildiniz hamileymişim giderken :)

İyi ki gitmeden anlamadık çünkü pimpirikli sevgilim, beni ne o uçağa bindirirdi ne de o kadar yürütürdü. Aradan geziyi çıkardık, hatta Datça'da kardeşimle denizde dalma yarışları, atlama, sırta alma gibi bir sürü şebeklik de yaptık :)

Durum nedir derseniz, benim şu ana kadar bu işten anladığım, istifra etmek ve hayatımda hiç bir zaman yaşamadığım kadar keyifli ve derin uykular uyumak :)

Sevgili başta sıkılsa da şimdi bakıyorum erkenden benimle bir uyumaya başlıyor, babalarda da hamilelik sendromu olurmuş, bizimki de benim verdiğim 3 kiloyu hooop kendine alıverdi, anlayışlı kocam benim :)

Doktora gidip, kocamın karnındaki bebişe de baktıralım dedik ama Dr bize acı gerçeği söyleyiverdi, "üzgünüm ama seninki asla dünyaya gelmeyecek" :(

Normalde de canı her şeyi çeken biri olarak hamilelik gayet keyifli geçiyor. Öncelikle beyaz lahana dolması, ardından yeşil, kütür kütür can eriği çekti. Bu mevsimde zor evet ama Allah aşkına yıllarca ne anlatacak bu adam arkadaşlarına.

"Ahh karım erik istedi, ara ara İzmir de bulamadım taaa İstanbullara gidip aldım getirdim" Bak ne güzel hatıralar değil mi ama:)

Annemle eküri şeklindeler şu ara, ne istesem önce oradan yardım alınıyor. Annem bulamazsa araştırmalar başlıyor :)

Fakat hamileliğin en çok; az iş kısmını sevdim.

Öğrendiğimden beri yemek pişirmemi istemiyor, çiğ etten hastalık bulaşabilir vs diye, bulaşık makinası ya da çamaşır makinasını boşaltıyor ki en büyük yardımı her daim çamaşır makinasının kapağını açmak olmuştur, o da alet vik vik bağırmasın diye :)

Evlendiğimizden beri olursa adını; "Mira" koyarız diye konuşuyorduk aramızda, hatta bir sürü yazımda da geçer, sanki kızı garantilemişiz gibi, tabii o zamanlar TV dizisi meydanda yok, değişik bir isim olarak bolca beğenmişiz, şimdi kafamı nereye çevirsem Mira :(

10 haftalık oldu bizim minik ama cinsiyetini öğrenmeye de bayağı var, dün akşam doktorda baktık, Hacivat Karagöz gibi hareketler yapıyor, elleri kollarıyla :) Üff 9 ay çok uzun, hamilelik süresinin daha erkene çekilmesini istiyorum :) Nasıl dayanacağız bakalım. Maaşallah'larınızı ve dua'larınızı eksik etmeyin olur mu?

Herkese keyifli günler dilerim

Sevgiler


Bugünün hatırlanacak kelimesi ; Bebek